Hoe lang duurt voorlopig? 

Mijn vriend Geert heeft een koopje gedaan: een prachtige oude poppenkast, twee meter hoog, driedelig met gordijntjes en mooi beschilderd. Nu gaan we op zoek naar poppenkaststukken. We hebben afgesproken eerst een verhaal te zoeken, en dan poppen die erbij horen te kopen en/of te maken. 

Voorlopig staat de poppenkast dus bij Geert in de living. De vraag is: hoe lang duurt voorlopig? 

Wie dus tips heeft van goede poppenkastverhalen of -poppenkastpoppen weet te vinden, laat maar weten. 

Vanavond met Marc het verhaal 'De visser en zijn vrouw' is terug opnemen. We brengen het zondag op een manifestatie in Merksem.  Ons decor bestaat nu uit twee trapladders en een balk, het wordt dus vooral oefenen om hier vlot een pot, huis, kasteel en paleis uit te bouwen. 

Zo, dat is voorlopig alles voor deze blog.

Als ik groot ben, word ik museumbezoeker

Blogikhetofblogikhetniet?

Ik heb de laatste weken wel wat ideeën en teksten verzameld, maar de vraag is, wat doe ik ermee?

Gebruik ik het voor de blog, het tijdschrift of de portfolio?

De blog, ocharme, is hierdoor minder bedeeld geworden. We moeten echter opkomen voor de minderbedeelden in onze maatschappij, zonder anderen minder te bedelen, omdat anders een aantal minderbedeelden nog minderbedeelder worden, zodat er opden duur iemand het minderbedeelst is... en die minderbedeelste is nu dus de blog, daarom voeg ik hierbij een deel uit een interessant artikel. Het vertelt over uitgaven die over kunst vertellen, bedoeld voor kinderen.  Het interessante is, dat het niet gaat om boeken die gewoon het werk van de artiest weergeven, maar die iets doen met dat werk.

Zo vertelt een boek over de jeugd van Panamarenko, hoe hij tot het ontwerpen van zijn vliegende objecten  kwam. In 'Keepvogel en Kijkvogel in het spoor van Mondriaan' is het werk van Mondriaan het uitgangspunt voor een verhaal. Keepvogel gaat op zoek naar de toekomst, door een landschap dat evolueert van realistisch tot een stad met strakke vlakken in de hoofdkleuren.

De auteur, Wouter Van Reek, zegt hierbij nog het volgende: ' Het is belangrijk kinderen met kunst te laten kennismaken op een niet-dwingende manier. (....) De hersenen van de mens zijn zo gecompliceerd geworden dat hij niet enkel kan zien wat er is en er op reageren, maar ook kan fantaseren over wat er niet is. Toch vinden veel mensen het erg moeilijk iets nieuw te verzinnen.Daarom is kunst heel belangrijk: het traint jonge mensen om totaal nieuwe dingen te zien.'

En natuurlijk moeten ze ook nieuwe bewegingen, klanken, verhalen ontdekken....

dus, nog zinvol werk aan de winkel.

 

Marcel komt uit de kast

Katlijn en ik hebben de voorbije maanden op allerlei plaatsen naar informatie over Marcel Broodthaers gezocht, in bibliotheken, op het internet... 

Gisteren keek ik in mijn kast en vond een boek dat ik (als co-auteur) had geschreven in 2005 voor uitgeverij Abimo: Paasexpressie. Ik vond er een idee in om iets te maken met eierschalen, met als uitgangspunt het werk van, jawel, Marcel Broodthaers! 

Zo zie je maar, in je eigen kast, in je eigen boek, vind je soms wat je overal zocht. Het is dus zoals het oude gedicht zegt: ' 't Is goed in eigen kast te kijken, alvorens ver op zoek te gaan...' 

Buiten de kleurtjes lijnen

Ik had nog nooit van de organisatie Flanders DC gehoord, tot ik in een artikel las dat ze een rapport gelanceerd hebben met de titel: "Zit de nieuwe Steve Jobs in je klas?" Onderwijs, en meer bepaald basisonderwijs, zijn van cruciaal belang om jonge mensen creatief en ondernemend te maken. Welke vakken op school geven kinderen de kans creatief bezig te zijn, te mislukken zonder risico op veroordeling, non-conformistisch te denken? De redactie van muzostory looft een prachtige prijs uit voor wie het antwoord vindt. 

De kinderen de kans geven 'anders' te denken, iets origineel te benaderen, creatief te denken... zijn dus waardevolle bezigheden, en niet zomaar wat entertainment omdat het leuk is. 

Maar dat het bovendien zo plezant is, is helemaal niet erg natuurlijk.

Och ja, en ook nog muzo...

Wat is de plaats van muzo binnen ons lessenpakket? Vragen ouders soms bezorgd:  'Hij is toch niet gezakt voor beeld?'  Iedereen weet dat de meeste belangstelling uit gaat naar de 'meetbare vakken', waar je duidelijke toetsen met duidelijke resultaten voor hebt. Wat is de waarde van muzo naast kleppers als Wiskunde, Nederlands...?

Wanneer we de doelen bekijken, stellen we vast dat muzo wel duidelijk een eigen terrein heeft. De vraag is of er voor deze doelen waardering bestaat, of mensen ze waardevol vinden? 

De waarde van deze doelen moet niet alleen gemeten worden aan de waarde voor het beroepsleven, maar ook aan de waarde voor de volledige ontwikkeling van kinderen.  

'Mijn zoon wordt geen kunstenaar', hoor je wel eens van ouders lachend zeggen als ze tekeningen van hun kinderen zien. En dat vinden ze een geruststellende gedachte. 

Schaduwen en lekkere kleuren

Kunnen groenten en fruit muzisch zijn? 

Of ze het zélf kunnen zijn, betwijfel ik, maar onze leerlingen gingen er wel muzisch mee om. Voor deze les moest iedereen drie eetbare zaken meebrengen en iets om een tafel mooi te maken. Eerst vergeleken we kleuren,texturen en vormen. Kinderen keken in kookboeken en kozen een foto met een groot, dan weer met een beperkt aantal kleuren, een foto die hen deed denken aan iets niet eetbaar...
Daarna gingen ze over tot het maken van creaties die een combinatie moesten zijn van vormen, kleuren en smaken. De resultaten legden ze vast in een foto, het was dus een heel werk van schikken en kleuren kiezen voor het juiste resultaat werd bereikt.Ten slotte werd van alle kunstwerken geproefd, het was zeker geen kunst voor de eeuwigheid...
De schaduwfoto kadert in een reeks over beroepen. De kinderen hadden mensen over hun loopbaan geïnterviewd. Ze stelden vast dat mensen keuzes maakten , studies begonnen, die weer afbraken, een carrière begonnen, die stopten of moesten stoppen enzovoort. Zo kwamen we tot het besluit dat het leven vaak anders loopt dan aanvankelijk gepland. Er werden lichaamshoudingen gezocht die succes of tegenslag uitbeelden.
Vanuit deze gegevens maakten ze een schaduwvoorstelling. Ik had een grote witte doek,langs achter belicht door achtereenvolgens een overheadprojector ( te zwak licht), een diaprojector (viel uit), en een beamer (eindelijk een goed schaduwbeeld). Op dit beeld zie je een student en zijn prof, zal hij slagen of niet?

Schaduwen en lekkere kleuren

slakje

Het slakje en het monster, ze leken voor elkaar gemaakt. Helaas hoe gaat het, het kan verkeren, en het monster veranderde in een berg. Het slakje keek naar de verre, donkere stad. Daar zag ze een schattig konijn op een dak zitten. Ze kroop over de wasspeldenbrug, lang, zo lang, en de zon bleef maar opkomen en opkomen... Helaas het konijntje was een schotelantenne, wat weer eens ten overvloede aantoont dat het raar kan lopen in het leven.

Help, een klas vol neanderthalers!

De moderne mens en de neanderthaler leefden een tijd samen, maar de neanderthaler verdween.... onderzoek van hun hersenen wees uit dat de neanderthaler niet tot fantasie in staat was... en hij kon niet op tegen het brein van de Homo Sapiens. Die kon zich aanpassen, was flexibel, kon nieuwe dingen bedenken... Gelukkig zijn er nu mensen die kinderen stimuleren om hun fantasie te ontwikkelen, een belangrijk essentieel menselijk denkproces, en niet zomaar een bijkomende leuke activiteit om wat overgebleven tijd op te vullen.
Een klas vol neanderthalers, dat wens ik niemand toe. 

De tijd tikt,
we hebben met onze muzo groep al heel  wat interessante dingen gedaan, gezien en gehoord. We zijn bijna 4 maanden bezig als ik me niet vergis, wanneer ik door de kaft blader komen er heel uiteenlopende ideeën naar boven en herinneringen aan dingen die we deden, sporen van de voorbije maanden.
Op het werk* heb ik al enkele gesprekken met collega's gevoerd, er komen wel interessante dingen naar boven, maar achteraf merk ik toch dat ik de 'technische kant' van het gesprek nog moet bijschaven, moeilijk wanneer je het spontane en natuurlijke aspect wil behouden. (* 'het werk', dat is dus gewoon op school, leerkrachten zeggen niet vaak 'ik ga naar het werk', maar 'ik ga naar school').
Rond Marcel Broodthaers is al een werkje gestart: een gedicht met zwartgemaakte lijntjes, dat kinderen op eigen wijze aanvullen.... ik heb de resultaten nog niet gezien, meer daarover later.     

Onze lievelingsliedjesopdracht baart me kopzorgen, hoe kan ik er nu ooit ééntje kiezen? Nu is het eventjes Eels met een ouwetje 'Susan's house'. (natuurlijk is 1996 verre van Oude Muziek, maar ja), vanmorgen was het nog The leisure Society met ' Into the murky water'. Ikheb ook al een pakketje instrumentale muziek klaar, nu nog mooi inpakken om op cd te zetten zeker?
Hoever staan we met het tijdschrift? Ik hoop dat ik wat abonnementen kan verkopen, het eerste (en laatste?) nummer is nog steeds in voorbereiding, met bijdragen van onze enige journalist, die ook hoofdredacteur, lay-outer en uitgever is. 
Nu nog een beetje audio proberen te bewerken, voor een opvoering samen met vriend Marc als 'De Woze Bolven'. Morgen oefenen en wat ideeën samen leggen om  de voorstelling 'Met mijn koffertje' verder op te bouwen... de tijd tikt dus.

Sunjata enzo ...

Vandaag een prachtige voorstelling gezien van Dimitri Leue en Pieter Embrechts: Sunjata, de leeuwenkoning van Mali. Erg inspirerend, we kregen bij de voorstelling ook de cd, dus eerst en vooral terug genieten van de voorstelling, de liedjes meezingen... 
Ondertussen nog steeds op het spoor van Marcel Broodthaers, nog even met mijn collega muzocoacher overleggen welke invalshoeken we nemen, en dan... hop, actie.
Voor een vertelvoorstelling werk ik nu met medeverteller Marc aan een schoenenverhaal en het sprookjel van de visser en zijn vrouw, we hebben nog 45 dagen voor de opvoering.
En dan zijn er nog de opdrachten: het tijdschrift, het raadsel van de 17de, het gesprek ...
nog veel werk aan de winkel, hoe dat verloopt komt (hopelijk) snel op deze pagina's.